U nas wciąż króluje teza, że nie da się rozwinąć bloga czy prowadzić biznesu bez bardzo aktywnej działalności w Internecie, a na świecie coraz większą popularność zyskuje inny trend – całkowita lub choćby częściowa rezygnacja z obecności w Sieci. Cyfrowy detoks.

Zmęczona digi-światem, nieustannym scrollowaniem zupełnie nieistotnych informacji na smartfonie i (nie ukrywajmy) coraz większym uzależnieniem od wirtualnej rzeczywistości postanowiłam przemyśleć temat cyfrowego detoksu. I sprawdzić, jak mi się żyje bez Instagrama, Facebooka i innych mediów społecznościowych.

Skąd w ogóle pomysł cyfrowego detoksu? Najpierw dało mi do myślenia spotkanie z koleżankami ze szkoły: większość nie korzysta z Facebooka, kontaktują się telefonicznie lub mailowo i odniosłam wrażenie, że żyję w trochę innej rzeczywistości, niekoniecznie lepszej. Kroplą przepełniającą czarę była zaś dłuższa przejażdżka autobusem po Warszawie. Chciałam posiedzieć sobie po prostu i popatrzeć przez okno na miasto, a łapałam się na tym, że schowany do torebki telefon co chwila ląduje w mojej dłoni. Bezmyślnie zaglądałam na Instagram, do mojej grupy facebookowej, sprawdzałam, czy ktoś odezwał się do mnie na Messengerze. Ta sytuacja potwierdziła dobitnie to, co już wcześniej sobie wyrzucałam: spędzam zbyt wiele czasu w Internecie, zupełnie niepotrzebnie i bezproduktywnie. Traf chciał, że następnego dnia zajrzałam na bloga pewnej artystki i przeczytałam jej wpis posumowujący rok bez mediów społecznościowych. Bilans był bardzo pozytywny – czuła się świetnie, o wiele więcej rysowała, a jej biznes prowadzony online wcale nie ucierpiał. Postanowiłam spróbować ograniczyć swoją obecność w Sieci i zobaczyć, co z tego wyniknie.

 Moje podsumowanie cyfrowego detoksu po trzech miesiącach

Rozpoczęłam cyfrowy detoks

Odpoczynek do nowoczesnych technologii nie mógł w moim przypadku oznaczać całkowitej z nich rezygnacji. Moja strategia była taka: ograniczyć do maksimum to, co mogę. Już dawno usunęłam wszystkie możliwe powiadomienia zmuszające mnie do zaglądania w różne miejsca, bo ktoś skomentował czy dał lajka. Teraz dodatkowo wyłączyłam na telefonie aplikację Facebooka. Co kilka dni wchodzę z komputera do mojej grupy Kochamy Pismo Ręczne, by usunąć spam i zaakceptować nowych członków. Przy okazji sprawdzam, co się dzieje w kilku innych grupach, do których należę. Nie czytam już jednak, gdzie spędza wakacje koleżanka nie widziana na żywo od 20 lat i nie interesuje mnie na kogo głosował w wyborach prezydenckich znajomy z przedszkola. Nie muszę i nie chcę tego wiedzieć.

Na fanpage’u publikuję co jakiś czas zajawki nowych postów blogowych. Posiedzenia na Instagramie zmniejszyłam z kilkudziesięciu minut dziennie do jednej-dwóch. Przestałam „inspirować się” w nieskończoność na cudzych kontach – jest to czasochłonne, a nie bardzo się przekłada na moją własną twórczość. Okres mojej fascynacji Instagramem minął już dawno, aktywność na tym portalu nie przekłada się na zasięgi bloga i niewiele mi daje. Oprócz znacznego ograniczenia mediów społecznościowych przestałam czytać portale informacyjne/plotkarskie. Gdy coś ważnego się dzieje, dowiaduję się o tym tak czy inaczej. Rozwody gwiazd seriali (których nie oglądam), dziwne posunięcia ministrów, mocno obrabiane zdjęcia celebrytek – to nie są rzeczy warte mojej uwagi, bo nic mnie to nie obchodzi.

Moja obecność w Internecie

Najważniejszy w Sieci jest dla mnie mój blog. Ma sporo odsłon, fajnie się rozwija, mam aktywnych Czytelników, wiec na nim będę skupiała swoją aktywność. Bardzo lubię go pisać, jest on też najskuteczniejszym z moich kanałów jeśli chodzi o docieranie do odbiorców. Osoby, które zrezygnowały z social mediów, a mają blogi lub internetowe biznesy zazwyczaj kontaktują się ze swoją publiką/klientami przy pomocy newslettera i moim celem na najbliższą przyszłość jest jego reaktywacja (w ostatnim półroczu mocno go zaniedbałam). Mój newsletter jest chętnie czytany, ma tzw. dobrą konwersję, na pewno lepszą niż pracochłonne posty instagramowe czy tkwienie godzinami na Facebooku. Będę myślała nad kanałem youtube’owym – to nie jest typowe medium społecznościowe, a moja działalność aż się prosi o filmiki. W przyszłym roku na pewno pochylę się nad tym tematem.

Korzystam z poczty elektronicznej i Messengera, jednak postanowiłam częściej telefonować do znajomych, bo zauważyłam, że coraz bardziej tego unikam. A przecież jeszcze 10-15 lat temu uwielbiałam „wisieć na telefonie”. Napisać łatwiej, wygodniej – ale miganie się od rozmów telefonicznych to chyba nie jest właściwa droga.

W poszukiwaniu straconego czasu

Cyfrowy detoks rozpoczęłam w pierwszej połowie sierpnia. Podczas tygodniowego urlopu na wybrzeżu spędzałam z telefonem w ręku może dzesięć minut dziennie ( z czego osiem to było szukanie drogi w Gdańsku albo Pucku przy pomocy Google Maps 😉 ). Było mi z tym naprawdę dobrze. Rozmawiałam, rysowałam, spacerowałam, plażowałam, zwiedzałam, pisałam wakacyjny pamiętnik w BuJo i świetnie odpoczęłam. Teraz czeka mnie druk, promocja i sprzedaż książki. Czy uda mi się w tym czasie kontynuować digitalny odwyk?

Na pewno będę pamiętała, że:

• porady internetowych guru od social mediów zupełnie się u mnie nie sprawdzają. Zakładając bloga brałam je na serio i spędzałam mnóstwo czasu zostawiając lajki, komentarze, wstawiając zdjęcia, ba – rozważałam nawet lajwy i webinary, choć sama ich nie lubię oglądać. Było to absolutnie bez sensu, bo nieszczere i na siłę. Nie chcę polubień „follow for follow”, wolę prawdziwe 😉
• bez smartfona jestem bardziej produktywna, twórcza i… lepiej zasypiam
• spotkania w realu są świetne, a prawdziwe znajomości wolę od wirtualnych (które są ulotne, a czasem złudne)
• lajki i komcie bardziej mnie frustrują niż dowartościowują, a porównywanie się z innymi to samo zło
• moi odbiorcy są nie tylko w Internecie, a wielu nie korzysta z social mediów
• cyfrowy detoks daje mi poczucie większej kontroli nad moim życiem
• fajnie być po prostu sobą (a nie blogerką, influencerką, instagramerką i „marką osobistą”)
• jestem jednym z ostatnich pokoleń, które większość życia spędziło off-line – to przywilej
• to co robię: rysowanie, kaligrafia, ratowanie pisma odręcznego, prowadzenie Bullet Journala w papierowym notesie jest bardzo analogowe – nawet jeśli pokazuję i promuję to w Internecie.

Gdzie można poczytać o digitalnym odwyku

Nie polecę Ci konkretnych artykułów czy wpisów blogowych – przeczytałam ich mnóstwo szukając haseł cyfrowy detoks i digital detox. Większe wrażenie zrobiły na mnie książki, szczególnie autorstwa Cala Newporta („Digital Minimalism” i „Deep Work”). Ciekawą lekturą były także „Alone Together Why We Expect More From Technology and Less From Each Other” Sherry Turkle i „Ten Arguments for Deleting Your Social Media Accounts Right Now” Jarona Laniera. Warto też poszukać wpisów osób, które porzuciły (lub ograniczyły) aktywność w Internecie, a szczególnie w mediach społecznościowych. Szczególnie cenne są doświadczenia tych, którzy działają w podobnej branży.

 Moje podsumowanie cyfrowego detoksu po trzech miesiącach

A Ty masz cyfrową rzeczywistość pod kontrolą czy – jak ja jeszcze niedawno – czujesz, że Cię pożera?