Po pierwszym wzięciu do ręki brush pena czujesz pokusę pisania? Stop! Niedługo przyjdzie na to czas. Najpierw jednak warto nauczyć się składania liter z pojedynczych kształtów.

W poprzednim brushletteringowym wpisie opisałam osiem elementów, z których można złożyć prawie wszystkie małe litery alfabetu (czyli minuskuły). Zajrzyj do niego koniecznie i solidnie przećwicz te kształty. Dziś zajmiemy się wykorzystaniem tej wiedzy w praktyce – napiszemy wszystkie małe litery od a do z.

Budowanie liter

Konstruowanie litery z kilku elementów pozornie wydaje się dziwne. Po co wciąż odrywać brush pen (albo stalówkę) od kartki, skoro można napisać literę jednym płynnym ruchem? I nie przejmować się zasadami, skoro nowoczesna kaligrafia nie ma reguł?

Zapewne są osoby, które zaczynały od pisania całych zdań i żyją. 🙂 Ale czyż nie lepiej poznać podstawy, a dopiero potem szukać swojego indywidualnego stylu? Przyjrzyj się filmikom na Instagramie czy YouTube: mistrzowie brush letteringu piszą po swojemu, ale większość kreśli litery nawiązując do zasad o których piszę. Solidne podstawy (jak w każdej dziedzinie) ułatwiają późniejszy rozwój. Czas poświęcony na żmudne ćwiczenia na pewno nie będzie zmarnowany – obiecuję!

Jak napisać literę „a”

Zaczynamy? Przyjrzyj się literze a: składa się ona z trzech elementów. Łącznik służy, jak nazwa wskazuje, do łączenia liter miedzy sobą. Możesz go pominąć, jeśli dana litera rozpoczyna wyraz. Potem mamy kółko, czyli owal i łuk dolny. Na pierwszym przykładzie łuk ten jest wielkości owalu, na drugim zmniejszyłam go, aby litera była bardziej proporcjonalna.

Opis wszystkich ośmiu elementów znajdziesz w poście o budowie liter. Jak widać na zdjęciu, dla ułatwienia nauki, każdy z ośmiu kształtów podstawowych pisałam innym kolorem. Są to kolejno: łącznik, łuk górny, łuk dolny, fala, owal, pętelka górna, pętelka dolna i laska.

Kaligrafowanie liter od „b” do „z”

Nietypowe elementy liter

Pozostałe litery również w większości składają się z ośmiu podstawowych kształtów. Czasem te kształty wyglądają nietypowo: owal może być kreślony zgodnie z ruchem wskazówek zegara (np. litera b) albo odwrotnie (g), kluczka może być inaczej wygięta (d) lub odwrócona (q).

W kilku literach zauważysz nietypowe elementy (w kolorze czarnym). Litera t w tradycyjnej kaligrafii jest niższa od pozostałych liter z wydłużeniami górnymi i pisana bez kluczki (dotyczy to także kaligrafii szkolnej, np. polskiej przedwojennej czy amerykańskiego pisma Palmera). W kaligrafii nowoczesnej niektórzy piszą t z kluczką.

Różne wersje liter

Powyżej pokazuję alternatywne propozycje kilku liter. P stworzone z kluczki dolnej i owalu (oraz dwóch łączników) jest moim zdaniem znacznie ładniejsze od „otwartego” (w którym wykorzystana jest laska, czyli gruba kreska prowadzona w dół). Polskie wersje r i z szczególnie dobrze wyglądają w dwuznaku rz. Także f można pisać inaczej – wydłużona kluczka i dwa łączniki tworzą kształt bliższy naszej tradycji (tak pokazują tę literę autorzy przedwojennych książek).

Oddzielny artykuł poświęciłam polskim znakom diakrytycznym, czyli ogonkom i kreseczkom.

Z liter – słowa

Dzięki łącznikom wszystkie małe litery łączą się ze sobą – tworzenie z nich słów nie jest więc trudne.

Jak widzisz poniżej, napis wykonany wiernie według reguł wygląda schludnie, ale dość nijako. Brakuje mu cech indywidualnych. Kiedy już poczujesz się z literami swobodnie, na bazie tego, co umiesz stworzysz swój własny styl. Na to jednak przyjdzie czas – za jakiś czas. 🙂

Staraj się ćwiczyć kaligrafowanie brush penem (albo stalówką na obsadce) systematycznie, najlepiej codziennie, choćby po 5–10 minut, a wkrótce zobaczysz postępy. Jaki brush pen wybrać na początek? Najlepiej z twardym, niedużym pędzelkiem (np. Tombow Fudenosuke). Duże brush peny z miękką końcówką (np. Tombow Dual) trudniej kontrolować i próby pisania nimi na samym początku mogą być frustrujące. Jeśli nawet twardy pędzelek trudno Ci okiełznać, spróbuj na początku kaligrafować zwykłymi grubymi flamastrami.