Jak rozplanować stronę w sketchbooku, aby zgrabnie łączyła rysunek z opisem, który po latach przypomni o okolicznościach, w jakich powstała?

Rysując codzienność w sketchbooku warto obrazek uzupełnić tekstem (tzw. journalingiem). Zanotować gdzie i kiedy powstał rysunek, dodać kilka słów o obiekcie, tytuł. Przemyślana kompozycja nie tylko ładnie wygląda, ale i staje się cenną pamiątką.

 Dlaczego notes do malowania akwarelami nazywam sketchbookiem, a nie szkicownikiem.

 Jak zrobić własny sketchbook bez klejenia i bez szycia.

Poszukaj inspiracji

Zanim się zajmiemy poszczególnymi elementami sketchbookowego layoutu, spójrzmy jak to robią inni. Przykłady kompozycji znajdziesz na blogach artystów, na ich kontach instagramowych albo na Pintereście (zajrzyj na moją tablicę z inspiracjami).

Jean Mackay rysuje przyrodę, a szczególnie chętnie – ptaki. Bardzo mi się podobają nieprzeładowane, eleganckie strony w jej notesie. Piękny handletteringowy tytuł walczy o uwagę z rysunkiem. Jean nie stroni też od kaligrafii. Journaling niekoniecznie jest informacją o rysunku. Bywa – jak na zdjęciu powyżej – fragmentem wiersza.

Jane LaFazio zbiera na kartce mniejsze rysunki, czasem obejmując je ramką. Spójrz na stronę z podróży do Aten – stworzyła ją w trakcie zwiedzania miasta. W kawiarni narysowała kubek cappuccino, gdzieś w biegu uchwyciła ciekawy motyw, dodała bilet wstępu na Akropol, podpis w ramce i datę. Mimo że złożona z kilku różnych elementów, strona wygląda spójnie. I jest o wiele bardziej osobistą pamiątką z wyjazdu niż zdjęcia. W podobnym stylu zilustrowała łupy z lokalnego bazaru, łącząc je w całość ramką, opisując i stemplując datownikiem.

Samantha Dion Baker prowadzi ilustrowany pamiętnik. Pokazuje, że w codzienności zawsze można znaleźć coś, co warto narysować, na przykład krzesło o ciekawym kształcie (jak na zdjęciu powyżej). Jeśli podoba Ci się styl Samanthy, zerknij na jej kurs rysowania codzienności na Skillshare, na którym omawia także kompozycję stron (klikając w ten link możesz przez dwa miesiące ogladać za darmo wszystkie kursy na tej platformie).

Przemyślaną, jednorodną kompozycję może mieć nie tylko jedna strona, ale także cały sketchbook. Spójrz jak to robi Liz Steel: kartki w jej notesie mają stemplowane daty, dużo wolnej przestrzeni (co nadaje stronom lekkości), opisy drukowanym pismem podobnym do printu i jednorodną, podobną tematykę (budynki, wnętrza kawiarni i siedzący tam ludzie, filiżanki z kawą i herbatą).

Danny Gregory do rysowania zabrał się w trakcie śniadania. Uwiecznił co zje, narysował (po lewej) listę zadań, dodał rozbudowany tytuł u góry i – stalówką maczaną w tuszu – napisał kilka zdań o śniadaniu i nadchodzącym dniu. Elementy rysunku połączył zarysem stołu, dzięki czemu całość nie wydaje się chaotyczna i miło się na nią patrzy.

Kompozycja Brendy Swenson stworzona przy kawiarnianym stoliku w jakimś południowoeuropejskim miasteczku to propozycja dla bardziej doświadczonych artystów – kolaż akwarelowych obrazków świetnie wygląda!

Powyższe przykłady sketchbookowych kompozycji w różnych stylach i o różnym poziomie trudności łączy jedno: nie są rzuconymi ot tak, na kartkę obrazkami. Artyści osadzili je w konkretnym miejscu i czasie przy pomocy tytułu, czasem także opisu. 

 Przyjrzyj się podlinkowanym kompozycjom, poszukaj innych i zastanów się, co Ci się w nich podoba i co możesz naśladować w swoim sketchbooku.

Kompozycja strony w sketchbooku – elementy składowe

Najważniejszym i nieodzownym elementem kompozycji w sketchbooku jest rysunek (lub kilka rysunków). Od niego zazwyczaj zaczynamy tworzyć stronę. Rysunek niekoniecznie musi znajdować się w centralnej części kartki. Jeśli chcesz zmieścić na stronie kilka obrazków, rozplanuj je. Najprościej zrobić to zaznaczając ołówkiem na papierze prostokąty. Moje rysunki to przeważnie tzw. line and wash – czarny kontur wodoodpornym cienkopisem plus kolor akwarelami.

Opcjonalne części składowe layoutu to:

• tytuł. Nie musi być dosłownym podpisem (rysunek psa ≠ podpis „pies”, „Burek” czy „najlepszy przyjaciel”). Wybierz cytat, fragment wiersza czy cokolwiek, co Ci przyjdzie do głowy na temat obrazka. Tytuł możesz napisać (wykorzystując techniki z artykułu o hand letteringu) albo wykaligrafować (sprawdzi się tu większy brush pen, np. Ecoline czy Tombow ABT Dual).
• opis. Twoje uwagi na temat rysunku, okoliczności jego powstania, miejsca lub po prostu refleksje, które akurat masz chęć zanotować. Opis może być krótki albo wyczerpujący – Ty decydujesz. Dobrze byłoby, gdyby był wykonany estetycznie – napisany printem czy kursywą albo wykaligrafowany.
• data. Skromnie zapisana w kąciku albo – przeciwnie – wyeksponowana w ramce. Możesz także wykorzystać stempel datownik (do nabycia np. w sklepach z artykułami do scrapbookingu).
• ramka. Element scalający kompozycję. W ramkę możesz ująć sam rysunek (kilka rysunków) lub objąć nim wszystkie części składowe layoutu. Najprostsza ramka to odręcznie nakreślona cienka kreska. Możesz także pokusić się o stworzenie ramki ozdobnej, która może (ale nie musi) być tematycznie powiązana z rysunkiem. Przykładowo, do podlinkowanego wyżej rysunku Jane LaFazio z ateńskiego placu Syntagma pasowałby popularny grecki ornament tzw. meander.
• informacje dodatkowe. Zdarzało mi się notować miejsce, w którym rysowałam albo temperaturę, która była tego dnia. Jeśli okoliczności powstania rysunku były nietypowe (np. w samolocie, w szpitalu, w restauracji) – warto to zapisać.

 Elementy layoutu można scalić podobną kolorystyką, np. tak, jak to zrobiłam na rysunku z Plaza de Santa Ana: na obrazkach dominują turkus, sepia i ochra. Dwa pierwsze powtarzają się na ramce, a ochra zdobi tytuł. Podobnie zrobiłam na rysunku z kreteńskiego klasztoru – sepię i sjenę paloną wykorzystałam zarówno na obrazkach, jak i w podpisie.

Udało mi się przekonać Cię, że kompozycja strony w sketchbooku nie jest taka trudna, na jaką wygląda? Mam nadzieję, że tak!