Aby pisać ładniej, trzeba… pisać dużo. Zamiast biadolić, że bazgrzesz, po prostu popracuj nad swoim charakterem pisma.
Ładniejsze, czytelniejsze pismo da się wypracować, zapewniam. Efekty przyjdą stopniowo – nie jutro i nie pojutrze – a kiedy już przyjdą, zaskoczą Cię.
Chcesz poprawić swoje pismo? Kup mój podręcznik „Italik. Pisz ładniej” i zeszyty ćwiczeń – dostępne w moim sklepie KLEKSOGRAFIA (klik!)
Zabawa w grafologa
Na początek zrób analizę swojego charakteru pisma. Napisz akapit czy dwa ręcznie na kartce i przyjrzyj się uważnie. Może to być dowolny tekst, na przykład wiersz.
Zwróć uwagę na:
odstępy między literami. Czy piszesz ciasno, czy rozwlekle?
pochylenie pisma. W prawo, w lewo? A możesz piszesz zwyczajnie, prosto?
ozdobniki. Może używasz zawijasów (np. ozdabiasz nimi litery „y” i „j”)? Czy zamiast kropki nad „i” rysujesz kółeczko? Jak oceniasz te ozdoby?
„wyrobienie” pisma. Czy jest po dziecięcemu wyraźne, czy nieczytelne, jak u lekarza? Łączysz litery, jak tego uczono w szkole, czy niektóre są stawiane oddzielnie?
co się dzieje z pismem, kiedy się spieszysz? Większość z nas ma tendencję do zniekształcania niektórych liter, szczególnie przy łączeniu („rz” wygląda jak „n”). Pracując nad pismem, trzeba na te kłopotliwe litery zwrócić szczególną uwagę.
co chcesz zmienić? Czy jakieś litery irytują Cię, wolisz je pisać inaczej?
Wybierz pismo idealne
Aby zmienić pismo na ładniejsze masz dwie opcje. Można – co jest o wiele łatwiejsze – popracować nad swoim dotychczasowym pismem, „podrasować” je. Albo zmienić styl pisania na zupełnie inny. Ja wybrałam tę drugą, bardziej wyboistą drogę. Jeśli również chcesz nią pójść, znajdź pismo-ideał, do którego będziesz dążyć.
W pracy nad nowym charakterem pisma poszłam na całość i zdecydowałam się na dwa nowe style pisania: codzienne (prostsze, do szybszego pisania) i odświętne (kiedy się nie spieszę, a zależy mi żeby pismo było eleganckie, np. przy pisaniu kartek z pozdrowieniami, życzeń, dedykacji). Codziennym stało się drukowane pismo ręczne uczone w amerykańskich szkołach, w którym poszczególne literki nie łączą się ze sobą (tak zwany print). Wygląda ono bardzo schludnie i jestem w nim stanie pisać normalnym i średnio szybkim tempem. Na specjalne okazje mam pismo łączone, czyli kursywę. To pismo Austina Palmera: uczyły się go dzieci w Ameryce w pierwszej połowie ubiegłego wieku. Obydwa style widać na zdjęciu powyżej.
Dlaczego taka radykalna zmiana? Moje pismo w ostatnich latach ewoluowało w kierunku, który mi nie odpowiadał. Niektóre litery pisałam wersalikami – początkowo wydawało mi się to fajne i oryginalne, później doszłam do wniosku, że wygląda infantylnie.
Na zdjęciu poniżej widać mój charakter pisma z marca 2016 roku i – pismo Palmera – z lutego 2017.
Jeśli potrzebujesz pisać na co dzień dość szybko (na przykład uczysz się lub studiujesz i robisz notatki z lekcji/wykładów), print może być zbyt trudny. Zerknij na italik – w tym piśmie możesz łączyć tylko te litery, które chcesz!
Dostosuj pismo idealne do siebie
Wypisz sobie swój nowy docelowy alfabet i zastanów się nad każdą literą. Być może niektóre Ci się nie spodobają i zechcesz je zmienić. Przykładowo, w alfabecie Palmera niektóre wielkie litery były dla mnie tak dziwne, że opracowałam sobie ich własne wersje (spójne jednak z tym stylem pisania). Z kolei w princie sporo czasu poświęciłam na rozważania, jak będę pisała polskie znaki diakrytyczne (na przykład ogonki przy „ą”, kreseczki nad „ó”). Ważne, by te zmiany wprowadzić na początku i od razu uczyć rękę, jak kreślić litery.
Pisz jak najwięcej!
Kiedy już przemyślisz cały alfabet, wypisz litery pionowo na kartce i trenuj. Pisz pojedyncze litery, dwuznaki („cz”, „sz”), sylaby. Potem składaj słowa, zdania, akapity. Przepisuj przysłowia, fragmenty książek. W mojej grupie facebookowej ćwiczyliśmy na prognozie pogody, ogłoszeniach drobnych, przemówieniach, kronice kryminalnej z gazety, staropolskich pieśniach i awangardowych wierszach. 😉
Trenuj tak długo, dopóki nie poczujesz się z nowym charakterem pisma swobodnie. Może to potrwać, nie zrażaj się. Z moich doświadczeń w pracy nad pismem własnym i z członkami grupy Kochamy Pismo Ręczne wynika, że miesiąc codziennych ćwiczeń to minimum, by nauczyć się nowego stylu pisania.
Oprócz trenowania na kartkach czy w zeszycie (na początek dobrze sprawdza się kratkowany), staraj się pisać nowym charakterem przy każdej okazji: w pracy, na uczelni, w Twoim Bullet Journalu.
Trzy sposoby na ładny charakter pisma
1. pisz powoli, świadomie kształtując każdą kreskę i każde zaokrąglenie, starając się stawiać litery jak najrówniej;
2. cierpliwie ćwicz każdego dnia powtarzając w myśli „bez pracy nie ma kołaczy” (możesz tę mądrość przepisywać) 🙂
3. eksperymentuj z przyborami do pisania. Zbierz wszystkie długopisy, cienkopisy, pióra, które masz w domu i je przetestuj. Niektóre będą miały za cienką, inne za grubą jak na Twój gust linię. Jedne będą robiły brzydkie kleksy, inne gładko popłyną po papierze. Ja bardzo lubię pisać piórem wiecznym – wymusza ono na mnie staranniejsze, bardziej eleganckie pismo.
Mój charakter pisma na przestrzeni lat – od pisma elementarzowego do italika.
Jak zmienia się pismo samoistnie na przestrzeni lat i jak można zmienić swój charakter pisma na inny.
Kup podręcznik i zeszyty ćwiczeń „Italik. Pisz ładniej”!!! Dzięki mojej książce poprawisz charakter pisma (lub pomożesz swojemu dziecku pisać ładniej). Dostępna jest w sklepie KLEKSOGRAFIA (klik!).
Zajrzyj też do artykułu, w którym opowiadam, jak pomogłam mojemu synowi pisać ładniej.
Dzień dobry!
Trafiłam tu bo chcę zmienić pismo. Wszyscy mówią że mam piękne pismo ale według mnie jest okropne.. Poza tym bardziej mnie obchodzi to że moi rodzice i nauczyciele w szkole nie umieją się odczytac. Na szczęście znalazłam ten blog i wydaje mi się że naprawdę pomoże <3
Zuza,
jeśli pismo jest ładne, ale nieczytelne, radziłabym Ci nie zmieniac go na inne, tylko popracować nad nim – może trzeba skorygować kształt niektórych liter (np. uprościć, żeby przy szybkim czytaniu nie były zdeformowane). Odpowiedz sobie na pytania z artykułu, wypisz jedną pod drugą wszystkie lietry i zastanów się, czy je zmieniać, jak je pisać.
Pozdrawiam!
Dzień dobry
Chyba jestem dość trudnym przypadkiem, ponieważ piszę lewą ręką i nie trzymam długopisu w „standardowy sposób”. Moje pismo to bardziej linie proste.
Czy jest szansa oraz sposób na wyrobienie nowego nawyku trzymania długopisu w poprawny sposób oraz poprawę charakteru pisma ?
Bardzo małe pismo – czy to duża wada i czy można to jakoś ćwiczyć?
Można, choć z własnego doświadczenia wiem, że wymaga to cierpliwości. Do ćwiczeń polecam linię francuską (ma poziome linijki co jeden milimetr) i stopniowe zwiększanie liter. Jednak jeśli pismo jest czytelne, nie widzę potrzeby zwiększania go, to nie jest wada.
Pozdrawiam!
Bardzo przydatne rady, na pewno skorzystam!
Trzymam kciuki!
Dzień dobry. Trafiłam tutaj, ponieważ właśnie robię notatki ze słownictwa włoskiego i doszłam do wniosku, że moje pismo jest fatalne. Jest czytelne, ale nierówne. Problem potęguje to, że mam poważną wadę wzroku i często chcąc nie chcąc, piszę nierówno (spadam literkami z kratek), ale przede wszystkim piszę bardzo szeroko, ponieważ potrzebuję wielkich liter – często z powodu słabego wzroku mam problem z odczytaniem pisma ręcznego, także własnego. Najczęściej piszę długopisem, a najlepiej czarnym żelopisem, ponieważ wówczas mam największy kontrast. Z powodu tych problemów ograniczyłam pisanie ręczne i dużo piszę na komputerze, a to pociągnęło za sobą osłabienie tej umiejętności. Proszę mi napisać, czy są jakieś rady dla osoby, która potrzebuje pisma dużego, wyraźnego, ale jednocześnie takiego, które nie zajmuje niepotrzebnie dużo miejsca i jest ładne?
Zapomniałam dodać, że moje pismo jest pochylone w prawo. Czy w związku z tym, że i tak piszę szeroko i dość dużymi literami, chcąc zaoszczędzić miejsce, powinnam je raczej pochylić w lewo albo w ogóle wyprostować?
Pismo pochylone w prawo uchodzi za bardziej naturalne, zwróć uwagę, że zarówno kaligraficzny krój Copperplate, pismo Palmera, jak i przedwojenne pismo szkolne są pochylone w tę stronę. Tak więc, jeśli tak Ci wygodniej, to jak najbardziej możesz przy tym pozostać 🙂
Wygodniej, choć mniej czytelnie. Sama już nie wiem. Analizuję wygląd printu, kursywy i italiku; kursywa jest dla mojego wzroku najmniej czytelna, printem chyba nie dam rady pisać, bo kiedy nie łączę liter, to rozłażą się jeszcze bardziej, więc chyba pozostaje italic, zwłaszcza że potrafię go odczytać, a dla mnie to jest najistotniejsza kwestia.
Też mam z tym problem przez dużą krótkowzroczność, astgmatyzm (i dwie operacje po odwarstwieniu siatkówki), na przykład nie bardzo umiem korzystać z kropek, bo ich nie widzę. Moim zdaniem najlepszy do dużych liter jest print, ale jeśli nie chcesz zmieniać pisma, tylko poprawić swoje dotychczasowe, to może spróbuj pisać takim trochę szkolnym „elementarzowym”? Ono fajnie wygląda, jak jest trochę większe. Zwróć też uwagę na liniaturę w zeszytach/notesach, czasem jest za delikatna, kiedy się gorzej widzi, więc wybieraj ciemniejszą.
Pozdrawiam!
Estetycznie najbardziej przemawia do mnie italic. Print kojarzy mi się z pismem technicznym. Kiedy na lekcjach techniki w gimnazjum uczyliśmy się pisma technicznego, nauczycielka, kiedy powiedziałam jej, że dla mnie to nie do opanowania (nie dałabym rady odmierzać wielkości liter na papierze milimetrowym), zaproponowała napisanie czegoś pismem ozdobnym. Znalazłam jakieś ozdobne czcionki w internecie i skorzystałam. Pismo elementarzowe, choć podobne do italiku, niezbyt do mnie przemawia. Chyba więc zdecyduję się na italic. Dziękuję, że trafiłam na ten blog i pozdrawiam. 🙂
Też myślę ,że italic będzie w Twoim przypadku optymalny.
Pozdrawiam:)
Dzień dobry! Chciałabym sie podzielić moim problemem. Chciałabym pisać stylem ‚print’. Umiem to robić ładnie, ale zajmuje mi to dużo czasu. W szkole muszę pisać szybko, więc bargroly wychodzą, niestety. Czy ma Pani jakieś porady dla mnie? 🙂
Ja myślę że ćwiczenie, ćwiczenie i jeszcze raz ćwiczenie. Z czaawm będziesz pisać coraz szybciej a pismo nie będzie przy tym tracić na wyglądzie
Julka, obawiam się, że do bardzo_szybkich notatek w szkole print nie bardzo się nadaje. Mój syn pisze printem, ale litery nie są idealne, jemu to nie przeszkadza, ale ja bym tak nie chciała pisać 😉
Proponuję Ci lekturę artykułu o piśmie italic i zwrócenie uwagi na te litery, które mogłabyś łączyć. Postaram się w najbliższym czasie napisac więcej o tym stylu pisania, bo jest wygodny i naprawdę fajnie wygląda. Sam kształt liter może być „printowaty”, natomiast są między nimi kreski łączące, co ułatwia szybsze pisanie. Oczywiście – jak radzi anonimowy_rysownik – po dojściu do wprawy można sobie nieźle radzić printem, ja piszę nim już ponad 2 lata i radzę sobie z szybszym tempem. Ale mimo wszystko nie zdołałabym ładnie i równo notować na wykładzie czy szkolnej lekcji.
Pozdrawiam!
Witam zawsze lubiłam pisać , ale nie o mnie tu mowa . chciałabym poprawić pismo mojego 9-cio latka. Problem jest ogromny bo on często sam siebie nie odczytuje . Macie jakiś pomysł jak ugryźć temat ?
Paulina, polecam artykuły, jak pracowałam z synem nad poprawą pisma. W tej chwili jest nieźle 🙂
Trzymam kciuki za Was, pozdrawiam!
Na codzień piszę sporo tekstów na komputerze jako początkujący pisarz, jednak kocham pisać odręcznie. W tym roku kończę gimnazjum i postanowiłam, że zmienię moje dotychczasowe (nieukrywajmy – niechlujne) pismo na jakieś bardziej czytelne, które dobrze będzie się sprawdzało na codzień w notatkach z lekcji, jak i prywatnie, podczas zapisywania np. pomysłów. Ebook napewno się przyda 🙂
Print powinien Ci się spodobać, wiem, że wielu mężczyzn go używa, bo jest taki prosty i nieudziwniony 🙂
Powodzenia!
Mój obecny charakter pisma zacząłem tworzyć i rozwijać w czwartej klasie podstawówki. Wówczas, jako fan twórczości Tolkiena, inspirowałem się „czcionką”, jaką stworzono napis na tytułowym klejnocie z „Władcy pierścieni”. Zaowocowało to mniejszymi i krąglejszymi literami, przedłużanymi i podkręconymi „laseczkami” przy niektórych literach (zwłaszcza p,k,h)
Takie pismo musi wyglądać bardzo ciekawie i „po Twojemu” 🙂
Hej, ja też nie jestem zadowolona ze swojego pisma i właśnie dlatego tu trafiłam. Chciałabym ładniej pisać; w technikum już sama nie mogłam siebie rozczytać i wtedy zmieniłam typowe pismo odręczne na kapitaliki. Piszę nimi do dzisiaj, ale też już stały się nieczytelne. Wolałabym tą wersję z nauczeniem się od nowa jakiegoś pisma, ale pojęcia nie mam jak takie wybrać. Pomożesz? 🙂
Najpierw musisz się zastanowić, czy litery w Twoim nowym piśmie mają się łączyć, czy nie. Jeśli wybierzesz niełączone (print) – jak ja – to musisz wiedzieć, że nim nie da się bardzo szybko notować. Ja akurat nie mam takich sytuacji, a jeśli czasem się zdarzy, że muszę szybciutko coś zapisać, to bazgrzę 😉 Jeśli np. studiujesz i na co dzień robisz notatki, to nie bardzo się da takim pismem i lepiej sprawdzi się kursywa (litery się łączą). Albo italic, o którym już za chwilkę ukaże się post. Przyjrzyj się Palmerowi, może to coś dla Ciebie?
Dziękuję bardzo za odpowiedź 🙂 Ten print bardzo mi się podoba, wolę niełączone litery, ale faktycznie często mam potrzebę pisania szybciej i wtedy też bazgrolę. A chciałabym pisać ładniej 😀 Czekam na post o italic, a nóż mi się spodoba 🙂 Niestety Palmer w ogóle nie przypadł mi do gustu, więc szukam dalej… Tylko gdzie?
Jest już post o italiku i jeśli Ci się podoba print, to w zasadzie różnica nie jest (nie musi) być duża.
Dziękuję za rady! 🙂
W liceum doszłam do Printu, jako schludnego pisma w zeszytach, ale już w trakcie szybkiego pisania bardziej przypominało palmera… trochę mnie to wkurzało. Teraz widzę,ze nie tylko ja mam takie rozterki. Ostatnio znowu wróciłam do pisania piórem, gdzie się da. Mozę to też zasługa rozpoczęcia nauki kaligrafii (od roku uncjała).
Do tej pory nie potrzebowałam pisma odświętnego. Mam taki sposób, że jak mam gotowe życzenia, to szukam czcionki w wordzie i ustawiam na odpowiednią, a następnie ćwiczę ją pisząc życzenia. Po wypisaniu 20 kartek dla rodziny, pismo mam już opanowane. Później pozostaje tylko przypomnienie 🙂
Ja w ten sposób nauczyłam się kilku krojów pisma robiąc nagłówki z nazwami dni tygodnia w Bullet Journalu – po miesiącu już miałam opanowany krój 🙂 Printem niestety chyba się nie da pisać bardzo szybko, ja automatycznie zaczynam w pewnym momencie łączyć litery…
Ostatnio sama zmieniłam moje pismo, ale niestety na wykładach nie da się pisac printem. Od niedawna próbuję przekonać się do pióra, ale jeszcze musimy się porządnie zaprzyjaźnić 😀
Ciekawi mnie ta metoda palmera, ale niestety nie moge nigdzie znaleźć porządnego tutorialu, byłoby świetnie gdybyś zdradziłą skąd Ty się nauczyłaś! Tutorial nie musi być po polsku, więc czekam na informację 🙂
Drianna, zapraszam Cię do mojej grupy FB Kochamy Pismo Ręczne, tam się uczyliśmy litera po literze. Korzystałam z podręcznika autora, czyli Austina Palmera.
Print faktycznie w pewnym momencie staje się zbyt „powolny” i trzeba przejśc na litery łączone 🙂 Pozdrawiam!
Jaki ładny ten print z pierwszego obrazka. <3 Nie mogę się napatrzeć.
dziękuję 🙂
W szkole średniej spodobało mi się pismo mojej przyjaciółki tak bardzo, że nauczyłam się pisać podobnie. Z biegiem czasu kilka literek zmieniłam, bo zobaczyłam u innych ludzi ciekawe wersje. Fajna sprawa, niestety do czasu, bo przyszła pora na zmianę dowodu osobistego i pani w urzędzie powiedziała, że ja to nie ja, bo się inaczej podpisałam…
Ja w szkole średniej przejęłam od koleżanki pisownię „a” (takie jak w druku) i wieele lat tak pisałam:)
Jako dziecko strasznie bazgrałam. Ale któregoś dnia (będąc w podstawòwce) zachwyciłam się dopracowanym charakteren pisma taty mojej przyjaciółki. Dowiedziałam się wtedy że to jest pismo techniczne i postanowiłam sama zacząć je używać. Systematycznie moje bazgroły się ulepszały aż w końcu doszłam do takiego punktu, że uwielbiałam swoje pismo 😉 Tak więc – detetminacja i ćwiczenia to klucz do sukcesu. Cieszę się że tu trafiłam, bo obecnie dla odmiany, chciałabym się nauczyć takiego pięknego pisma ozdobnego ?
Tak, pismo techniczne jest super, to taki nasz print. Ciekawa jestem, jak teraz piszesz 😉
super a możesz napisać swój alfabet Palmera , może mnie zainspiruje, też mam problem z ą i ę z ł itp.
pozdrawiam
Marku, zajrzyj na grupę Kochamy Pismo Ręczne do przypiętego posta – wszystko tam jest, także informacja, jak szukać naszych „lekcji” printu 🙂
Marzę o ładnym piśmie, bo obecnie… bazgrzę jak kura pazurem… Tak całkiem poważnie, wygląda to dramatycznie 😉 Jak się staram np. w BUJO to umiem nawet schludnie… Ale jak muszę coś zapisać na szybko to jest d-r-a-m-a-t … Czas podjąć wyzwanie i coś z tym zrobić! 🙂
To szybciutko dołącz do wyzwania, takie wspólne ćwiczenie bardzo motywuje. Trzymam kciuki!
Print bardzo mi się podoba, często go widzę w zagranicznych BuJo. Od kilku dni ćwiczę 🙂 Szukam jeszcze też eleganckiego alfabetu. Co ciekawe, bardzo trudno mi odczytać Palmera! I każde inne kaligraficzne pismo zresztą też. Czy ty też miałaś podobny problem, zanim zaczęłaś nim pisać?
Czasem mi trudno odczytać ze względu na dziwne duże litery w oryginalnym Palmerze (na przykład w jego książce – są tam na końcu przykłady dłuższych tekstów pisanych odręcznie). Ale tego mojego to czytam bez problemu 🙂